វ៉ាស៊ីនតោន៖ តើមេដឹកនាំទាំងនេះមកពីណា? ការវិភាគទិន្នន័យតាមតំបន់បង្ហាញពីការផ្លាស់ប្តូរសមុទ្រក្នុងវិស័យការទូតអន្តរជាតិក្នុងរយៈពេលបីទសវត្សរ៍ចុងក្រោយនេះ។ ក្នុងទស្សវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៩០ មេដឹកនាំមកពីគ្រប់តំបន់ បានធ្វើទស្សនកិច្ចនៅសហរដ្ឋអាមេរិក ច្រើនជាងការធ្វើទស្សនកិច្ចប្រទេសចិនទៅទៀត។
សហរដ្ឋអាមេរិក នៅតែជាទិសដៅទាក់ទាញជាងអំឡុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ២០០០ ទោះបីជាមេដឹកនាំមកពីអាស៊ី និងអូសេអានី ដែលជាតំបន់ពីរកាន់តែទាក់ទាញក្នុងគន្លងសេដ្ឋកិច្ចរបស់ចិន បានចាប់ផ្តើមទៅទស្សនានៅទីនោះញឹកញាប់ជាងមុន។
បន្ទាប់មកការធ្វើដំណើរទៅប្រទេសចិន បានផ្ទុះឡើង។ ក្នុងឆ្នាំ ២០១០ បើប្រៀបធៀប ទៅនឹងសហរដ្ឋអាមេរិក ប្រទេសចិនទទួលបានចំនួនដំណើរទស្សនកិច្ចរបស់មេដឹកនាំអាស៊ី និងអូសេអានី ច្រើនជាង ៣ដង ច្រើនជាងចំនួនមេដឹកនាំអាហ្វ្រិកទ្វេដង និងស្ទើរតែទ្វេដងនៃចំនួនមេដឹកនាំអឺរ៉ុបខាងកើត។
សូម្បីតែមេដឹកនាំមកពីអាមេរិកខាងជើង និងខាងត្បូង ដែលជាខ្នងបង្អែកការទូតរបស់អាមេរិកក៏ចូលចិត្តចិនដែរ។ មានតែមេដឹកនាំអឺរ៉ុប មជ្ឈឹមបូព៌ា និងអឺរ៉ុបខាងលិចប៉ុណ្ណោះ ដែលបានធ្វើដំណើរទស្សនកិច្ចបន្ថែមទៀតទៅកាន់សហរដ្ឋអាមេរិក។
គួរកត់សម្គាល់ថា នៅក្នុងទសវត្សចុងក្រោយនេះមេដឹកនាំនៃសម្ព័ន្ធមិត្តអាមេរិក និងដៃគូជាច្រើនបានបំពេញទស្សនកិច្ចប្រទេសចិន ញឹកញាប់ជាងសហរដ្ឋអាមេរិក រួមទាំងប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងអាល្លឺម៉ង់ ហ្វីលីពីន ថៃ សិង្ហបុរី និង ណូវែលសេឡង់។
មេដឹកនាំបារាំង បានធ្វើទស្សនកិច្ចប្រទេសទាំងពីរជាញឹកញាប់ស្របពេល ដែលជប៉ុន គឺជាប្រទេសអាស៊ីតែមួយគត់ ដែលមេដឹកនាំបានទៅទស្សនាសហរដ្ឋអាមេរិក ច្រើនជាងប្រទេសចិន។ មេដឹកនាំអង់គ្លេស អ៊ីតាលី និងអូស្ត្រាលី ក៏បានផ្តល់អាទិភាពដល់សហរដ្ឋអាមេរិកផងដែរ ប៉ុន្តែដោយទស្សនកិច្ចធ្វើឡើងកាន់តែតូចចង្អៀត។
ការធ្វើដំណើរបន្ថែមទៀតរបស់មេដឹកនាំពិភពលោក ទៅកាន់ប្រទេសចិន គឺជារោគសញ្ញានៃអំណាចរីកលូតលាស់របស់ប្រទេស និងមូលហេតុមួយរបស់ប្រទេសនេះ។ តម្រូវការសម្រាប់បណ្តាប្រទេស ដើម្បីបង្កើតទំនាក់ទំនងពាណិជ្ជកម្មជាមួយប្រទេសចិន ដែលរដ្ឋាភិបាលមានភាពស្ទាត់ជំនាញក្នុងវិស័យជាច្រើនច្បាស់ជាត្រូវការការងារផ្នែកការទូតបន្ថែម។
ទោះយ៉ាងណាសេដ្ឋកិច្ចចិន តូចជាងសេដ្ឋកិច្ចអាមេរិក ៣០ ភាគរយ ក្នុងឆ្នាំ២០១៩ ខណៈដែលប្រទេសចិន ទាក់ទាញការមកលេងរបស់មេដឹកនាំពិភពលោកស្ទើរតែទ្វេដង ដោយបង្ហាញថាអាជីវកម្មតែម្នាក់ឯងមិនពន្យល់ពីគម្លាតនេះទេ។
ទីក្រុងប៉េកាំង ទទួលស្គាល់ថា ការយកចិត្តទុកដាក់ និងការខិតខំអាចមានដំណើរវែងឆ្ងាយក្នុងវិស័យការទូត ហើយដំណើរទស្សនកិច្ចរបស់មេដឹកនាំនោះមាននិន្នាការបង្កើតកិច្ចព្រមព្រៀងទ្វេភាគី ការវិនិយោគ និងជំនួយបន្ថែមទៀត។
ប្រទេសមួយគ្មានអ្នកការទូត ដែលមានឥទ្ធិពលជាងមេដឹកនាំរបស់ខ្លួនឡើយ ហើយរាល់ដំណើរទស្សនកិច្ចរបស់មេដឹកនាំបរទេសទៅកាន់ប្រទេសចិន ផ្តល់នូវឱកាសពិសេសមួយ សម្រាប់លោក ស៊ី ជីនពីង ដើម្បីជំរុញគោលដៅគោលនយោបាយការបរទេសរបស់ទីក្រុងប៉េកាំង៕
ដោយ ឈូក បូរ៉ា
