ប៉េកាំង៖ កាលពីពេលថ្មីៗនេះ ប្រធានាធិបតី សហរដ្ឋអាមេរិកលោក ចូ បៃដិន បានចុះហត្ថលេខាលើច្បាប់ ស្តីពីបន្ទះឈីប និងវិទ្យាសាស្រ្តឆ្នាំ២០២២ ទៅជាច្បាប់ក្នុងគោលបំណង ដើម្បីស្តារវិស័យវិទ្យាសាស្ត្រ និងបច្ចេកវិទ្យា របស់ប្រទេសឡើងវិញ ដោយផ្តល់ការលើកទឹកចិត្ត ដល់អ្នកផលិតបន្ទះឈីប។
ច្បាប់មួយពាន់ទំព័រ គឺមិនលើសពីឯកសារការពារនោះទេ។ វាបានរួមបញ្ចូលលក្ខខណ្ឌកំណត់ការវិនិយោគ និងពាណិជ្ជកម្មធម្មតារបស់ក្រុមហ៊ុនពាក់ព័ន្ធនៅក្នុងប្រទេសចិន និងការដាក់កម្រិត កិច្ចសហប្រតិបត្តិការវិទ្យាសាស្ត្រ បច្ចេកវិទ្យា ចិន-អាមេរិក។
ដើម្បីសម្រេចបាននូវគោលដៅ អនុត្តរភាពនោះ ទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន ទំនងជាមិនខ្វល់អំពីគ្រោះថ្នាក់ ដល់សកលភាវូបនីយកម្ម ដែលគួរឱ្យធុញទ្រាន់ ឬដាក់ខ្សែសង្វាក់ផ្គត់ផ្គង់ ឧស្សាហកម្ម និងគ្រឿងអេឡិចត្រូនិកសកល នៅលើខ្សែបន្ទាត់នោះទេ ដោយបង្ហាញឱ្យឃើញ ពីភាពមិនសមរម្យនៃអនុត្តរភាព ដែលកំពុងធ្លាក់ចុះនៅពេលព្យាយាម សង្គ្រោះស្ថានភាពធ្លាក់ចុះ របស់ខ្លួន។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយសារវាដំណើរការផ្ទុយនឹងច្បាប់ទីផ្សារ និងច្បាប់ពាណិជ្ជកម្មអន្តរជាតិ ការបង្ខិតបង្ខំសេដ្ឋកិច្ច ដែលបិទបាំងយ៉ាងស្តើង មិនអាចជោគជ័យក្នុងការបង្កើត ការរីកចំរើន នៅក្នុងឧស្សាហកម្ម ផលិតបន្ទះឈីប របស់អាមេរិកនោះទេ។
ក្នុងរយៈពេលខ្លី ការឧបត្ថម្ភធនដ៏ធំ ដែលបានសន្យាដោយទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន ដែលតែងតែចោទប្រកាន់អ្នកផ្សេងទៀតពីការឧបត្ថម្ភធនឧស្សាហកម្មរបស់ពួកគេសម្រាប់អត្ថប្រយោជន៍មិនយុត្តិធម៌ អាចជួយអ្នកផលិតបន្ទះសៀគ្វីក្នុងស្រុករបស់សហរដ្ឋអាមេរិកឱ្យទទួលបានជំហរឡើងវិញ ប៉ុន្តែ ក្នុង រយៈពេល វែង ច្បាប់ នេះ មិន ដោះស្រាយ បញ្ហា ឫសគល់ នៃ ការ ហូរ ចេញ ពី ក្រុមហ៊ុន ផលិត បន្ទះ ឈីប ក្នុង ប្រទេស ក្នុង រយៈពេល ប៉ុន្មាន ទសវត្សរ៍ កន្លង មក នេះ ទេ។
ចំណុចសំខាន់នៃបញ្ហារបស់វា គឺថ្លៃដើមផលិតកម្មខ្ពស់។ សមាគមឧស្សាហកម្ម Semiconductor ដែលជាសមាគមពាណិជ្ជកម្ម ដែលមានមូលដ្ឋាននៅទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន ដែលតំណាងឱ្យឧស្សាហកម្ម semiconductor និង microchip នៅសហរដ្ឋអាមេរិក បានលាតត្រដាងថា ការចំណាយសរុប ១០ឆ្នាំនៃភាពជាម្ចាស់នៃមន្ទីរពិសោធន៍ថ្មីនៅសហរដ្ឋអាមេរិក គឺខ្ពស់ជាងសេដ្ឋកិច្ចនៅអាស៊ីបូព៌ា ៣០-៥០ ភាគរយ។ ។
ប្រសិនបើសហរដ្ឋអាមេរិក ពិតជាចង់ជំរុញឧស្សាហកម្មបន្ទះឈីបរបស់ខ្លួន ជាដំបូង ខ្លួនគួរតែផ្តោតលើគុណសម្បត្តិប្រៀបធៀបរបស់ខ្លួន ហើយបន្ទាប់មកបញ្ចូលខ្លួនឯងទៅក្នុងការបែងចែកកម្លាំងពលកម្មជាសកល ជំនួសឱ្យការងាកទៅរកការការពារនិយម និងការបង្ខិតបង្ខំសេដ្ឋកិច្ច៕
ប្រែសម្រួល ឈូក បូរ៉ា
