ដាម៉ាស់៖ នៅពេលដែលទំនប់ទឹកដ៏ធំបំផុត របស់ប្រទេសស៊ីរី គឺទំនប់ Tabqa Dam ត្រូវបានវាយប្រហារក្នុងឆ្នាំ ២០១៧ ប្រជាជនដែលរស់នៅ ក្នុងតំបន់នោះបានគិតថា វាជាអំពើភេរវកម្មមួយផ្សេងទៀត ដែលធ្វើឡើង ដោយក្រុមរដ្ឋឥស្លាម (IS) ដែលនៅពេលនោះ។
ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្រោយមកវាបានប្រែក្លាយថា វាគឺជាការវាយប្រហារ របស់សហរដ្ឋអាមេរិក ប្រឆាំងនឹងទំនប់ទឹកស៊ីរីយុទ្ធសាស្ត្រ ដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថា ជាទំនប់ Euphrates ដែលគ្រប់គ្រងអាងស្តុកទឹកប្រវែង រហូតដល់ទៅ ៤០ គីឡូម៉ែត្រ។
លោក Muhammad Ani អាយុ ២៧ ឆ្នាំជាអ្នករស់នៅទីក្រុង Tabqa បានប្រាប់ស៊ីនហួឲ្យដឹងថា “នៅពេលដែលពួកសកម្មប្រយុទ្ធ IS គ្រប់គ្រងលើ ក្នុងទីក្រុង Tabqa និងទំនប់វារីអគ្គិសនី ពួកយើងគិតថា ពួកគេនឹងទម្លាក់គ្រាប់បែកចេញពីទំនប់នេះ ប្រសិនបើពួកគេត្រូវតែទម្លាក់ ប៉ុន្តែវាមិនដែលគិតទេថា វាគឺជាជនជាតិអាមេរិក ដែលបានធ្វើវា ដូចដែលពួកគេបានពណ៌នាថា ពួកគេជាកងកម្លាំងប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងភេរវកម្ម”។
ការទម្លាក់គ្រាប់បែកនៅថ្ងៃទី២៦ ខែមីនា ឆ្នាំ២០១៧ នៃទំនប់នេះបណ្តាលឱ្យបរាជ័យ នៃឧបករណ៍សំខាន់ៗ។ ទឹកទន្លេមិនអាចឆ្លងកាត់បាន ហើយអាងស្តុកទឹកចាប់ផ្តើមកើនឡើង ដែលបង្កឱ្យមានការជម្លៀសចេញ សម្រាប់ប្រជាជន ដែលរស់នៅខាងក្រោមទំនប់ទឹក។
ពលរដ្ឋស៊ីរីម្នាក់លោក Ani បានលើកឡើងថាប្រជាជន នៅក្នុងទីក្រុង Tabqa កំពុងរស់នៅក្នុងភាពភ័យខ្លាច ដោយសារមហន្តរាយមនុស្សធម៌ នឹងកើតឡើង ប្រសិនបើទំនប់ទឹកនេះ នឹងតែដួលរលំមែននោះ។ លោកសួរថា តើការវាយប្រហារ ក្រុមសកម្មប្រយុទ្ធ IS ជាហេតុផលគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីដាក់ជីវិតជនស៊ីវិល ប្រឈមនឹងហានិភ័យដែរឬទេ?
បន្ទាប់ពីការវាយប្រហារនោះលោក Ani បានចាកចេញពីទីក្រុង Tabqa ហើយបានស្វែងរក ការជ្រកកោនក្នុងខេត្ត Hasakah ភាគឦសានប្រទេសស៊ីរី។ លោកមានអារម្មណ៍ថា មិនមានសុវត្ថិភាព ទោះបីជាការងារជួសជុលមួយចំនួន ត្រូវបានអនុវត្ត នៅក្នុងតំបន់ទំនប់នៅពេលក្រោយក៏ដោយ។
តាមសម្ដីបុរសអាយុ ៥៤ឆ្នាំម្នាក់បានលើកឡើងថា “នៅពេលដែលកូដកម្មវាយប្រហារ របស់សហរដ្ឋអាមេរិកឆ្នាំ ២០១៧បានកើតឡើង វាបានអង្រួនតំបន់របស់យើង។ យើងបានចាកចេញពីផ្ទះរបស់យើង ដើម្បីមើលអ្វីដែលបានកើតឡើង ហើយយើងបានរកឃើញការខូចខាតដ៏ធំ នៅក្នុងសង្កាត់ចំនួន ៣ ក្នុងទីក្រុង Tabqa ការខូចខាតនៃទ្រព្យសម្បត្តិ របស់ជនស៊ីវិល គឺជាក់ស្តែងណាស់” ។
លោក Ahmad បានរំលឹកថា រថយន្តក្រុងដឹកជនស៊ីវិល កំពុងព្យាយាមរត់គេចពីទីក្រុង Tabqa បន្ទាប់ពីការវាយប្រហារ ប៉ុន្តែយន្តហោះចម្បាំងរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក បានតាមក្រោយ ហើយបានវាយប្រហារបន្ថែមទៀត” ។
លោកបានបន្ដថា “ទីក្រុងបានរស់នៅក្នុងភាពភ័យរន្ធត់ ដែលមិនអាចបំភ្លេចបាន ក្នុងអំឡុងពេលធ្វើកូដកម្ម ហើយប្រជាជនភ័យខ្លាចថា ទំនប់នឹងដួលរលំ និងសម្លាប់ជីវិតទាំងអស់ នៅក្នុងបរិវេណរបស់វា” ដោយពណ៌នាថ្ងៃបន្ទាប់ពីកូដកម្មថា “ខ្មៅ ងងឹត និងជូរចត់បំផុត” ដោយសារតែប្រជាជនរស់នៅ ដោយគ្មានអគ្គិសនី អាហារ ឬ តម្រូវការជីវិតផ្សេងទៀត៕ ដោយ ឈូក បូរ៉ា
