បរទេស៖ ថ្មីៗនេះ មជ្ឈមណ្ឌលស្រាវជ្រាវ Pew បានចេញផ្សាយការស្ទង់មតិ ដ៏ទូលំទូលាយមួយរបស់ប្រទេសចំនួន ២៤ ទាក់ទងនឹងមតិរបស់ពួកគេ ចំពោះសហរដ្ឋអាមេរិក និងចិន។ ការស្ទង់មតិទាំងនេះគឺជាការអនុវត្តជាប្រចាំ ហើយល្អសម្រាប់ការត្រួតពិនិត្យ ការផ្លាស់ប្តូរមតិសាធារណៈទាក់ទងនឹង ការប្រកួតប្រជែងភូមិសាស្ត្រនយោបាយ រវាងប្រទេសទាំងពីរ។
យោងតាមសារព័ត៌មាន RT ចេញផ្សាយនៅថ្ងៃទី១៣ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២៣ បានឱ្យដឹងថា ជាការពិតណាស់ គម្លាតនៃប្រទេសដែលបានស្ទង់មតិគឺតូចចង្អៀត ដោយស្ទើរតែទាំងអស់ស្ថិតនៅក្នុងទ្វីបអឺរ៉ុប ឬសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក លើកលែងតែប្រទេសនីហ្សេរីយ៉ា កេនយ៉ា អាហ្រ្វិកខាងត្បូង និងប្រទេសមួយចំនួននៅអាមេរិកឡាទីន។
ជាធម្មតា ក្រៅពីប្រទេសមួយចំនួនចុងក្រោយ ជម្រើសនៃបណ្តាប្រទេសបែបនេះ ត្រឡប់ទស្សនៈអវិជ្ជមានភាគច្រើនចំពោះប្រទេសចិន និងបែរជាយល់ឃើញជាវិជ្ជមាន ទៅលើសហរដ្ឋអាមេរិក មិនមែនយ៉ាងហោចណាស់ដោយសារតែ ប្រតិបត្តិការឥទ្ធិពលផ្ទាល់ របស់អាមេរិកលើប្រទេសទាំងនោះ នោះទេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការស្ទង់មតិពិសេសនេះបាន ចូលជ្រៅលើសពីការគ្រាន់តែ ‘អនុម័ត ឬក៏មិនយល់ព្រម’ ហើយបានស្វែងរកប្រធានបទដូចជា តើអ្នកណាត្រូវបានគេយល់ថា ជាមហាអំណាចសេដ្ឋកិច្ចធំបំផុតរបស់ពិភពលោក អ្នកដែលមានយោធាខ្លាំងជាងគេ និងអ្នកណាដែលមានទំនិញបច្ចេកវិទ្យាល្អបំផុត។
នៅទីនេះ លទ្ធផលមិនមានភាពច្បាស់លាស់ ដូចអ្វីដែលគេអាចស្មាននោះទេ ដោយមានសំណួរជាច្រើនដែល បណ្តាលឱ្យមានតុល្យភាព ឬសូម្បីតែដាក់ឱ្យប្រទេសចិននាំមុខ។ ខណៈពេលដែលការស្ទង់មតិបង្ហាញថា តាមធម្មជាតិ ប្រជាជាតិលោកខាងលិចមិនយល់ព្រម ចំពោះប្រទេសចិនក្នុងន័យមនោគមវិជ្ជា ឬនយោបាយ វាបង្ហាញពីរបៀបដែលការយល់ឃើញអំពីអំណាច និងឥទ្ធិពលពិភពលោករបស់ចិនកំពុងកើនឡើង តាមរបៀបដែលបង្កឱ្យមានការភ័យបារម្ភ ដល់ទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន។
បណ្តាប្រទេសនៅអឺរ៉ុបខាងលិចជាច្រើន មើលឃើញកាន់តែខ្លាំងឡើងថា ប្រទេសចិនជាមហាអំណាចសេដ្ឋកិច្ច និងបច្ចេកវិទ្យាធំជាងសហរដ្ឋអាមេរិកខ្លួនឯង ហើយជិតស្មើភាពគ្នាលើលក្ខខណ្ឌយោធា។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បញ្ហាប្រឈមមួយសម្រាប់ប្រទេសចិន ដែលត្រូវបានគូសបញ្ជាក់យ៉ាងគួរឱ្យកត់សម្គាល់ ដោយការស្ទង់មតិនោះគឺថា ចិនគឺបន្តតាមពីក្រោយសហរដ្ឋអាមេរិកលើអំណាចទន់ និងឥទ្ធិពលវប្បធម៌។
សហរដ្ឋអាមេរិកបន្តទទួលបានប្រជាប្រិយភាព ជាសកលធំជាងប្រទេសចិន រួមទាំងប្រទេសដែលអំណោយផលដល់ប្រទេសចិន ព្រោះវាកាន់កាប់ផ្តាច់មុខលើទិដ្ឋភាពវប្បធម៌ និងព័ត៌មានពិភពលោក។
នៅក្នុងប្រទេសទាំងអស់នៅទូទាំងពិភពលោក មិនថាមានទិសដៅនយោបាយបែបណានោះទេ វាគឺជាការពិតនៃជីវិតដែលភាសាអង់គ្លេស គឺជាភាសាទីពីរដែលត្រូវរៀន ប្រសិនបើវាមិនមែនជាភាសាជាតិផ្លូវការ។ តាមរយៈខ្សែភាពយន្តហូលីវូដ ទូរទស្សន៍ និងតន្ត្រី សហរដ្ឋអាមេរិកមានអំណាចវប្បធម៌ដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមក ហើយដោយមិនលាក់បាំងធម្មជាតិរបស់ខ្លួនថា ជារបបមូលធននិយមដ៏ឃោរឃៅ ដែលមានប្រវត្តិនៃអំពើហិង្សា ការរើសអើងជាតិសាសន៍ និងការធ្វើឱ្យក្តៅគគុកបានគ្រប់គ្រងដើម្បីបង្ហាញខ្លួន វាជាចំណុចកំពូលនៃសេចក្តីប្រាថ្នា និងសមិទ្ធិផលរបស់មនុស្ស ហើយនៅក្នុងពាក្យផ្សេងទៀតគឺ ‘ក្តីស្រមៃរបស់អាមេរិក’ ។
ដោយសារតែនេះ សហរដ្ឋអាមេរិកអាចបកប្រែអំណាច វប្បធម៌ទៅជាអំណាចនៃការនិយាយ ឬថ្លែងសុន្ទរកថា ដោយប្រើទិដ្ឋភាពប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ដែលខ្លួនគ្រប់គ្រងដើម្បីនាំចេញមនោគមវិជ្ជារបស់ខ្លួន និងលើកកម្ពស់គោលបំណងនយោបាយ និងគោលនយោបាយការបរទេសរបស់ខ្លួន។
ចំណែកប្រទេសចិន ជាប្រទេសដែលទើបតែឡើង ឋានៈជាប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍ និងមានរចនាសម្ព័ន្ធនយោបាយនៃរដ្ឋកុម្មុយនិស្ត ដែលរឹតត្បិតការបញ្ចេញមតិវប្បធម៌ កាន់តែខ្លាំងឡើង មិនមានសមត្ថភាពនេះ ហើយបន្តតស៊ូដើម្បីផ្សព្វផ្សាយការនិទានរឿង របស់ខ្លួននៅក្រៅប្រទេស សូម្បីតែក្នុងបណ្តាប្រទេសដែលមានគំនិតអំណោយផលចំពោះខ្លួនក៏ដោយ។ នេះត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងផ្នែក នៃការស្ទង់មតិដែលសួរថា តើប្រទេសណាដែលមានវប្បធម៌ និងការកម្សាន្តល្អបំផុត ដោយមានមតិគាំទ្រយ៉ាងច្រើន លើសលប់ចំពោះសហរដ្ឋអាមេរិក ៕
ប្រែសម្រួលៈ ណៃ តុលា
