ទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន មិនគួរចាត់ទុកបណ្ដាកោះប៉ាស៊ីហ្វិក ថាជាខ្នងផ្ទះរបស់ខ្លួននោះទេ

ស៊ីដនី៖ ដោយបានធ្វើជាប្រទេសកោះប៉ាស៊ីហ្វិក ដ៏ត្រជាក់ត្រជុំអស់ជាច្រើនទសវត្សរ៍មក ទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនថ្មីៗនេះបានគោះទ្វារភ្លាមៗ ជាមួយនឹងវោហាសាស្ត្រទទេ និងការសន្យាបោកបញ្ឆោតថា “មានខ្នងរបស់ពួកគេ” ។

លោកស្រី Linda Thomas-Greenfield បានឲ្យដឹងថា “យើងកំពុងផ្តល់ឱ្យពួកគេនូវ ជម្រើសផ្សេងទៀតទាំងនោះ ហើយជម្រើសផ្សេងទៀតទាំងនោះមានន័យថា ការឱ្យសហរដ្ឋអាមេរិកមានខ្នងរបស់ពួកគេ ដោយមានសហរដ្ឋអាមេរិកឈរជាមួយ ពួកគេដោយចំហៀងនៅពេលដែល ពួកគេដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈមមួយចំនួន ដែលចិនកំពុងបង្ខំឱ្យពួកគេ” ។

វោហាសាស្ត្រ Sinophobic នេះមិនមែនគ្រាន់តែជាការប្រមាថនោះទេ ប៉ុន្តែជាការប្រមាថយ៉ាងពិតប្រាកដ។ ដោយជាប់គាំងនៅក្នុងតក្កវិជ្ជាដ៏គ្រោះថ្នាក់ នៃការប្រកួតប្រជែងផលបូកសូន្យ សហរដ្ឋអាមេរិក បាននឹងនរលើការបំផ្លិចបំផ្លាញការផ្លាស់ប្តូរ និងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការរវាងប្រទេសចិន និងបណ្តាប្រទេសកោះប៉ាស៊ីហ្វិក។

លោកស្រីបន្ដថា វាក៏បង្ហាញពីលក្ខណៈនៃការបម្រើខ្លួនឯង នៃគោលនយោបាយការបរទេសរបស់អាមេរិក ដែលផ្តល់អាទិភាពដល់អត្ថប្រយោជន៍ ជាយុទ្ធសាស្ត្រលើភាពជាដៃគូពិតប្រាកដ និងសាមគ្គីភាព។

នៅក្នុងការចូលរួមរបស់ខ្លួនជាមួយ បណ្តាប្រទេសនៅកោះប៉ាស៊ីហ្វិក មិនថាតាមរយៈដំណើរទស្សនកិច្ចផ្លូវការជាន់ខ្ពស់ ការបង្កើតស្ថានទូតថ្មី ការរៀបចំកិច្ចប្រជុំកម្រិតខ្ពស់ ឬជំនួយសន្យាដែលមិនទាន់សម្រេចនោះទេ សហរដ្ឋអាមេរិកហាក់បីដូចជា បានកំណត់លើគោលដៅសំខាន់មួយ គឺការប្រឆាំងនឹងប្រទេសចិន។

ការផ្តោតជាឯកវចនៈនេះ លើការប្រឆាំងចិន ចោទជាសំណួរអំពីការលើកទឹកចិត្ត និងអាទិភាពពិតប្រាកដរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក នៅក្នុងតំបន់ប៉ាស៊ីហ្វិក ៕

ប្រែសម្រួល ឈូក បូរ៉ា