បរទេស៖ រឿងនេះមិនដែលត្រូវបានបង្ហាញថាជាការពិតនោះទេ ក៏ប៉ុន្តែការសម្លាប់រង្គាលដ៏សាហាវ និងសាហាវបំផុតមួយក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃសង្គ្រាមលោកលេីកទី២ មិនមែនកើតចេញពីដៃមនុស្សនះទេ ប៉ុន្តែវាកេីតចេញមកពីថ្គាម និងធ្មេញរបស់នគរសត្វ ដែលស៊ីសាច់ឆៅជាអាហារទៅវិញ។
ក្នុងកំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី២ នៅលើកោះដាច់ស្រយាលមួយនៅប៉ាស៊ីហ្វិកខាងត្បូង កងអនុសេនាតូចរបស់កងទ័ពជប៉ុន ប្រដាប់អាវុធជិតមួយពាន់នាក់បានចូលទៅក្នុងភក់ក្រពើ ហើយភាគច្រើនមិនដែលវិលត្រឡប់មកវិញទេ គឺមានតែ ២០នាក់ប៉ុណ្ណោះ ដែលបានរួចផុតជីវិត។
ការបាត់ខ្លួនប្រសិនបើរបាយការណ៍ត្រូវបានគេជឿវានឹងក្លាយជាឧទាហរណ៍ដ៏អស្ចារ្យបំផុតនៃការសម្លាប់រង្គាល ដែលបង្កឡើងដោយសត្វក្រពេីក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ។ អស់រយៈពេល ៦ សប្តាហ៍ក្នុងអំឡុងខែមករា និងកុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៩៤៥ កោះគ្របដណ្តប់ដោយវាលភក់ ដែលមានទីតាំងស្ថិតនៅឈូងសមុទ្របេងហ្គាល់ នៅឆ្នេរសមុទ្រភូមា គឺជាកន្លែងសម្រាប់ការប្រយុទ្ធបង្ហូរឈាមរវាងកងកម្លាំងជប៉ុន និងសម្ព័ន្ធមិត្ត។
សមរភូមិកោះ Ramree គឺជាផ្នែកមួយនៃយុទ្ធនាការភូមាអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី២ និងត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងគោលបំណងបំលែងកម្លាំងអធិរាជជប៉ុន ដែលបានលុកលុយកោះនេះនៅឆ្នាំ ១៩៤២ ។ នៅថ្ងៃទី ២៦ ខែមករា ឆ្នាំ១៩៤៥ កងម៉ារីនចក្រភពអង់គ្លេសអមដោយកងទ័ពឥណ្ឌាទី៣៦ ។ កងពលតូចថ្មើរជើង បានរុញចូលកោះដែលកាន់កាប់ដោយសត្រូវ នៅក្នុងកិច្ចប្រឹងប្រែងមួយ ដើម្បីបង្កើតមូលដ្ឋានទ័ពអាកាសនៅទីនោះ។
ពួកគេត្រូវបានជួបជាមួយភាពធន់រឹងមាំពីកងទ័ពជប៉ុន ហើយការប្រយុទ្ធគ្នាយ៉ាងសាហាវបានកើតឡើង។ បន្ទាប់ពីការប្រយុទ្ធគ្នាដ៏យូរ និងបង្ហូរឈាមកងទ័ពសម្ព័ន្ធមិត្តបានគ្រប់គ្រង ដើម្បីដណ្តើមបានកម្លាំងទ័ពដោយបានវាយលុកបន្ទាយរបស់ជប៉ុន និងបណ្តេញកងទ័ពជប៉ុនប្រមាណ ១.០០០ នាក់ចេញ។
ទាហានជប៉ុនដែលបានចាញ់បានបោះបង់ចោលមូលដ្ឋានទ័ពរបស់ពួកគេ ហើយបានបង្កើតជាខ្សែនៅលើកោះនេះក្នុងក្តីសង្ឃឹមនៃការរួមបញ្ចូលគ្នាជាមួយកងវរសេនាតូចរបស់ជប៉ុន ដែលមានទំហំធំជាងនៅម្ខាងទៀត។ ដោយហេតុថានៅពេលដែលចក្រភពអង់គ្លេស កំពុងហោះហើរលើពួកគេគ្រប់ទិសទី ជប៉ុនបានសម្រេចចិត្តកាត់ខ្សែទឹកហែលទឹកដ៏ក្រាស់រហូតដល់ ១៦ គីឡូម៉ែត្រ ដើម្បីទៅដល់គោលដៅរបស់ពួកគេដោយមិនអើពើនឹងការអំពាវនាវរបស់អង់គ្លេស ចំពោះការចុះចាញ់របស់ពួកគេឡេីយ។
វាគឺជាការចាប់ផ្តើមនៃសោកនាដកម្មដ៏គួរឱ្យរន្ធត់មួយ សម្រាប់កងទ័ពសត្រូវហើយភាគច្រើននឹងមិនដែលត្រូវបានគេលឺឈ្មោះទៀតនោះទេ។ ទាហានបានធ្លាក់ចុះយឺតៗ ដោយវាលភក់ដែលពោរពេញទៅដោយត្រឹមក្រាស់ ដែលរារាំងការធ្វេីដំណេីររបស់ពួកគេ។
លើសពីនេះទៀតបុរសជាច្រើនបានចាប់ផ្តើមចុះចាញ់នឹងជំងឺត្រូពិក ដែលបង្កដោយពពួកមូសក៏ដូចជាសត្វពីងពាង ដែលមានជាតិពុល សត្វពស់ និងខ្យាដំរីជាច្រើន ដែលបានមាននៅទីនោះ ក្នុងរយៈពេលជាច្រើនថ្ងៃនៃការតស៊ូឆ្លងកាត់វាលភក់តាមរបៀបនេះភាពអត់ឃ្លាន និងកង្វះទឹកផឹកបានក្លាយជាការគំរាមកំហែងយ៉ាងខ្លាំងផងដែរ។
គ្រប់ពេលវេលាដែលពួកគេត្រូវបានយាយីដោយកាំភ្លើងធំ កាំភ្លើងត្បាល់ពីកងទ័ពអង់គ្លេស នេះគ្រាន់តែជាការចាប់ផ្តើមនៃសុបិន្តអាក្រក់របស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ។ នៅយប់មួយកងទ័ពអង់គ្លេសដើរល្បាតនៅតំបន់ជុំវិញវាលភក់ ដែលបានរាយការណ៍ពីសូរសំឡេងភ័យរន្ធត់ និងការផ្ទុះអាវុធចេញពីទីងងឹត។
វាបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថានៅកន្លែងណាមួយនៅទីនោះក្នុងវាលភក់ងងឹតកងទ័ពជប៉ុន កំពុងត្រូវបានបំផ្លិចបំផ្លាញដោយបញ្ហាអាក្រក់មួយចំនួន។ កងទ័ពអង់គ្លេស ដែលឈរជើងនៅទីនោះស្រែកថ្ងូរដោយភាពភ័យរន្ធត់ទោះបីដឹងថា ខ្លួនកំពុងត្រូវបានព្រួតវាយទៅលើសត្រូវរបស់ពួកគេក៏ដោយ។
ជាអកុសល សម្រាប់កងទ័ពជប៉ុន វាលភក់ Ramree ត្រូវបានលុកចូល ដោយក្រពើទឹកប្រៃធំៗ រាប់មិនអស់ដែលអាចដុះលូតលាស់ ឡើងលើប្រវែង ២០ហ្វីត និងទម្ងន់ជាងមួយតោន។ ទាហានដែលនឿយហត់ និងបង្ហូរឈាមស្រែក ហ៊ោកញ្ជ្រៀវយ៉ាងខ្លាំង ឆ្លងកាត់វាលភក់ បេីទោះជាដឹងថានោះទៅដោយ សត្វក្រពេីសាហាវក្ដី។
ទាហានត្រូវបានវាយប្រហារយ៉ាងសាហាវ និងគ្មានមេត្តាករុណាពីសត្វល្មូន ហើយអ្នករស់រានមានជីវិតបានរាយការណ៍ពីរបៀបដែលហ្វូងសត្វឈ្លានពានបានចុះមករកពួកគេនៅពេលទាហានភ័យរន្ធត់បានបាញ់យ៉ាងព្រងើយកន្តើយ ទៅគ្រប់ទិសដៅទាំងអស់នៅក្នុងកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងឥតប្រយោជន៍ ដើម្បីបណ្តេញសត្វក្រពេីដ៏កាចសាហាវរបស់ពួកគេ។ របាយការណ៍ខ្លះពីអ្នកនៅរស់រានមានជីវិតបានពិពណ៌នាអំពីរបៀបដែលសត្វក្រពើច្រើនតែលេចឡើងពីកន្លែងទឹករាក់ ដោយលូន និងស្រែកដាក់បុរសៗ ដើម្បីបំភ័យ និងចាប់ទាហានស៊ីជាចំណី។
អ្នកជំនាញខាងធម្មជាតិឈ្មោះ Stanley Wright បានពិពណ៌នាអំពីឈុតឆាកដែលបានលាតត្រដាងនៅក្នុងសៀវភៅឆ្នាំ ១៩៦២ របស់លោកឈ្មោះថា Wildlife Sketches Near and Far៖ យប់នោះពិតជាគួរឱ្យរន្ធត់បំផុត ដែលសមាជិកទាហានជប៉ុន ត្រូវបានវាយប្រហារដោយសត្វក្រពេីដ៏ធំៗ៕
ដោយ ឈូក បូរ៉ា
