ប៉េកាំង ៖ នៅពេលដែលពិភពលោកចង់ បានការរួបរួម អ្វីដែលគេហៅថា “កិច្ចប្រជុំកំពូល ដើម្បីលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ” ដែលសហម្ចាស់ផ្ទះ ដោយសហរដ្ឋអាមេរិក កំពុងសាបព្រួសការបែងចែក ការឃ្លាតឆ្ងាយពីគ្នា និងការស្អប់ខ្ពើម ដោយការគូសបន្ទាត់មនោគមវិជ្ជារវាងប្រទេសនានា។
គោលបំណងនៃការលើកទីពីរនៃកិច្ចប្រជុំកំពូលនេះ គឺដើម្បី “ដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈម ដែលកំពុងកើតឡើងចំពោះលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ”។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ វាបង្ហាញឱ្យឃើញថា ការជួបជុំគ្នានេះ មានទំនាក់ទំនងតិចតួចជាមួយលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យពិតប្រាកដ ហើយតាមពិត វាផ្ទុយទៅនឹងតម្លៃប្រជាធិបតេយ្យ។
ប្រជាធិបតេយ្យគឺជាសិទ្ធិសកល មិនមែនជាសិទ្ធិផ្តាច់មុខ របស់ប្រទេសមួយចំនួននោះទេ។ កិច្ចប្រជុំកំពូលនេះបានបង្កើត ការបែងចែកយ៉ាងច្បាស់លាស់ រវាងប្រទេសដែលចាត់ទុកថា “ប្រជាធិបតេយ្យ” និងប្រទេសដែលដាក់ស្លាកថា “មិនប្រជាធិបតេយ្យ” ដោយសហរដ្ឋអាមេរិក។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅក្នុងទិដ្ឋភាពសកលលោកដ៏សម្បូរបែប និងជាប់ទាក់ទងគ្នានាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ឌីកូតូតូមិចសខ្មៅបែបសាមញ្ញនេះ មិនមែនជាការអនុវត្ត ឬមានប្រយោជន៍នោះទេ។
មិនថាត្រូវបានសម្តែង តាមរយៈវោហាសាស្ត្រដ៏អស្ចារ្យ ឬឧបាយកល ដែលជំរុញដោយរបៀបវារៈលាក់កំបាំងក៏ដោយ ក៏មិនអាចបិទបាំងចេតនាពិត របស់សហរដ្ឋអាមេរិក ក្នុងការរក្សាអនុត្តរភាពរបស់ខ្លួន ដោយការលេងនយោបាយប្លុក និងប្រើប្រាស់លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យជាឧបករណ៍ ដើម្បីសម្រេចបាននូវគោលបំណងនយោបាយរបស់ខ្លួន។
កិច្ចប្រជុំកំពូលបែបនេះ គឺជាទស្សនីយភាពដ៏គួរឱ្យអស់សំណើច ដែលមិនគោរព តាមស្មារតីលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ និងបង្ហាញពីការប៉ុនប៉ង របស់ទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន ដើម្បីរក្សាការត្រួតត្រារបស់ខ្លួន ក្រោមរូបភាពនៃការលើក កម្ពស់លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ។
ប្រសិនបើលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ដែលជាតម្លៃរួម នៃ មនុស្សជាតិ ត្រូវបានគេប្រដូចទៅនឹងកាហ្វេ នោះជាភស្តុតាងដែលថា ពិភពលោកផ្តល់នូវការលាយ បញ្ចូលគ្នាចម្រុះ ហើយអាមេរិក មិនមែនជាជម្រើស តែមួយគត់នោះទេ។ ជាងនេះទៅទៀត កំណត់ត្រាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក ស្តីពីលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យគឺនៅឆ្ងាយពីភាពឥតខ្ចោះ ហើយដូច្នេះ ពួកគេខ្វះសីលធម៌ខ្ពស់ ក្នុងការបង្រៀនអ្នកដទៃអំពីប្រធានបទនេះ។
ទោះបីជាប្រឈមមុខនឹងភាពចលាចល និងចលាចលនៅក្នុងប្រព័ន្ធប្រជាធិបតេយ្យរបស់ខ្លួនក៏ដោយ ក៏វ៉ាស៊ីនតោននៅតែបន្តអះអាងខ្លួនឯងថា ជានិមិត្តរូប និងជាសញ្ញានៃលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ សម្រាប់ពិភពលោក៕
