គៀវ៖ អវត្ដមាននៃកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែង ច្បាស់លាស់ណាមួយ ដើម្បីបញ្ចប់ជម្លោះរវាងរុស្ស៊ី និងអ៊ុយក្រែន តាមរយៈការចរចា គឺមានភាពទាក់ទាញណាស់ នេះបើយោងតាមការចុះផ្សាយរបស់ទីភ្នាក់ងារសារព័ត៌ Newsweek។
ការដកកងកម្លាំងរុស្ស៊ី ចេញពីអព្យាក្រឹតភាពអ៊ុយក្រែន ការបញ្ចប់ទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ច និងសំខាន់បំផុត ការឈប់បាញ់ និងការចរចារ ដែលត្រួតពិនិត្យដោយអង្គការសហប្រជាជាតិស្របច្បាប់ គឺសុទ្ធតែអាចចរចាបាន ទោះបីជាអ្នកស្ទើរតែមិនស្គាល់វាពីវោហាសាស្ត្ររបស់រុស្ស៊ី ឬលោកខាងលិចក៏ដោយ។
មុននឹងច្រានចោលកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងបែបនេះ អ្នកត្រូវសួរខ្លួនឯងថា “តើខ្ញុំពិតជាដឹងអំពីអ៊ុយក្រែនប៉ុន្មាន?” សម្រាប់ជនជាតិអាមេរិកភាគច្រើន ចម្លើយ គឺមិនច្រើននោះទេ។ កាលពីមួយឆ្នាំមុន ពួកយើងពីរបីនាក់អាចរកឃើញនៅឧបទ្វីបគ្រីមៀ នៅលើផែនទី ប៉ុន្ដែប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់អ៊ុយក្រែន គឺស្មុគ្រស្មាញ ហើយស្ថានភាពបច្ចុប្បន្នហាក់មានភាពរលូនបន្ដិច។
ផ្នែកមួយនៃបញ្ហា គឺគ្រាន់តែកំណត់ព្រំដែននៃប្រទេសរុស្ស៊ីប៉ុណ្ណោះ។ តើអ្នកកំពុងនិយាយអំពីចក្រភព Czarist ដែលរួមបញ្ចូលពាក់កណ្តាលនៃប្រទេសប៉ូឡូញ សហភាពសូវៀតរបស់ស្តាលីន ដែលគ្របដណ្តប់ភាគច្រើននៃអាស៊ីកណ្តាល ឬសហព័ន្ធរុស្ស៊ី ដែលកំពុងតែធ្លាក់ចុះ និងឈឺចាប់ខ្លាំងនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ?
គ្មានការកំណត់រចនាសម្ព័ន្ធទាំងនេះទេ រុស្ស៊ីមានព្រំដែនច្បាស់លាស់ និងការពារដោយធម្មជាតិ។ ជាលទ្ធផល វាត្រូវបានឈ្លានពានដោយពួកម៉ុងហ្គោល ស៊ុយអែត បារាំង និងពីរដងដោយអាល្លឺម៉ង់។
ការរំដោះខ្លួនចេញពីពួកណាស៊ី បានធ្វើឱ្យរុស្ស៊ីបាត់បង់ជីវិតមនុស្ស ២2លាននាក់។ សម្រាប់ការប្រៀបធៀប ការខាតបង់របស់អាមេរិកក្នុងកំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរមានចំនួន ៤០ម៉ឺន នាក់ពីចំនួនប្រជាជន ដែលមានទំហំប្រហាក់ប្រហែលគ្នា។
ដោយសារព្រំដែនដែលមានសុវត្ថិភាពជាកង្វល់ដ៏សំខាន់សម្រាប់រុស្ស៊ី ការពង្រីកទៅទិសខាងកើតរបស់អង្គការណាតូនឹងតែងតែជាបញ្ហាសម្រាប់ប្រទេសនេះ។
លោក ចច ខេនណាន គឺជាអ្នកជំនាញមុនសម័យសូវៀតដ៏ល្បីល្បាញរបស់អាមេរិក និងជាអ្នកនិពន្ធនៃគោលនយោបាយទប់ស្កាត់សង្គ្រាមត្រជាក់។ នៅឆ្នាំ១៩៩៧ លោកបានសរសេរថា “ការពង្រីកណាតូ នឹងជាកំហុសដ៏គ្រោះថ្នាក់បំផុតនៃគោលនយោបាយអាមេរិក នៅក្នុងយុគសម័យក្រោយសង្គ្រាមត្រជាក់ទាំងមូល ហើយជះឥទ្ធិពលអាក្រក់ដល់ការអភិវឌ្ឍន៍លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យរបស់រុស្ស៊ី និងស្តារបរិយាកាសនៃសង្គ្រាមត្រជាក់ដល់ទំនាក់ទំនងខាងកើត-ខាងលិច និងដឹកនាំគោលនយោបាយការបរទេសរបស់រុស្ស៊ីតាមទិសដៅ ដែលសម្រេចមិនតាមការពេញចិត្តរបស់យើង”។
ការព្យាករណ៍របស់លោក គឺត្រឹមត្រូវទាំងស្រុង ប៉ុន្តែដំបូន្មានរបស់លោកត្រូវបានគេមិនអើពើ ហើយក្រោយមកណាតូ បានពង្រីកដោយបន្ថែមសមាជិកថ្មីចំនួន ១៤ ដែលធ្លាប់ជាផ្នែកនៃសហភាពសូវៀត ឬគ្រប់គ្រងដោយខ្លួនឯង៕
