បាងកក ៖ ពីរឆ្នាំចូលទៅក្នុង ជំងឺរាតត្បាតដ៏អាក្រក់បំផុត ក្នុងមួយសតវត្ស វាជាការចង់ឱ្យ គិតថា ពិភពលោកកំពុង ជាប់គាំង នៅក្នុងពេលវេលាមួយ ដែលមិនអាចរុះរើមេរោគ ដែលបានសម្លាប់ មនុស្សជាង ៥,៥លាននាក់ និងបំផ្លាញជីវភាព រាប់មនុស្សជាតិមិនអស់។ ប៉ុន្តែការពិតគឺថា ក្នុងរយៈពេល ១៥ខែចាប់តាំងពីកន្លែងផ្តល់វ៉ាក់សាំង ជំងឺកូវីដ-១៩ ជាសកល (Covax) បានទទួលការគាំទ្រ ពីសហគមន៍អន្តរជាតិដំបូង អ្វីៗបានផ្លាស់ប្តូរច្រើន។
នៅក្នុងខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២០ យើងមិនដឹងថាតើអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ នឹងអាចបង្កើតវ៉ាក់សាំងបង្កាជំងឺកូវីដ-១៩ ប្រកបដោយសុវត្ថិភាព និងមានប្រសិទ្ធភាព ឬយ៉ាងណា នោះទេ ។ ឥឡូវនេះយើងមានមួយចំនួនហើយ ។ យើងក៏មិនបានដឹងពីមុនមកថា ឧស្សាហកម្មនេះនឹង ទទួលបាន ជោគជ័យ ក្នុងការបង្កើនផលិតកម្មនោះ ប៉ុន្តែនៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍នេះ ១១ពាន់លានដូស ត្រូវបានផលិតកាលពីឆ្នាំមុន ។
គួរឲ្យសោកស្ដាយ ជោគជ័យទាំងនេះ ក៏បម្រើដល់ការគូសបញ្ជាក់ ពីកន្លែង ដែលពិភពលោកបានបរាជ័យក្នុងការ ខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ខ្លួនក្នុងការ ប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺរាតត្បាតផងដែរ ។
ទោះបីជាពិភពលោក ផលិតវ៉ាក់សាំងបង្កជំងឺកូវីដ-១៩ គ្រប់គ្រាន់ក្នុងឆ្នាំ២០២១ ដើម្បីចាក់វ៉ាក់សាំងមនុស្សពេញវ័យ នៅលើភពផែនដីក៏ដោយ ក៏មនុស្សជាង ៣ពាន់លាននាក់ ដែលភាគច្រើនរស់នៅ ក្នុងប្រទេស ដែលមានប្រាក់ចំណូលទាប មិនទាន់បានទទួលការ ចាក់វ៉ាក់សាំងជាលើកដំបូង របស់ពួកគេនៅឡើយទេ ។
ប្រទេសដែលមានប្រាក់ចំណូលខ្ពស់ មានអត្រាចាក់វ៉ាក់សាំង ជាមធ្យមជាង ៧៥% ហើយឥឡូវនេះកំពុងផ្តោតលើ កម្មវិធីចាក់ដូសជំរុញ។ នៅទ្វីបអាហ្រ្វិក ផ្ទុយទៅវិញ ប្រហែល ១០% នៃចំនួនប្រជាជន ត្រូវបានចាក់ថ្នាំបង្ការ យ៉ាងពេញលេញ ហើយជាមធ្យមប្រព័ន្ធសុខាភិបាល នៅតែចាប់យកការ ចាក់វ៉ាក់សាំងបឋម ៕
ដោយ ឈូក បូរ៉ា
