ប៉េកាំង៖ ប៉ុន្មានថ្ងៃបន្ទាប់ពីដំណើរទស្សនកិច្ច របស់ប្រធានសភា តំណាងរាស្រ្តអាមេរិកលោកស្រី Nancy Pelosi ទៅកាន់តំបន់តៃវ៉ាន់របស់ប្រទេសចិន ដែលប្រទេសចិនបានឆ្លើយតប ជាមួយនឹងវិធានការតបតនោះ ទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនបាននឹងកំពុង ចោទប្រកាន់ក្រុងប៉េកាំងពីបទ “មិនទទួលខុសត្រូវ” “ប្រតិកម្មហួសហេតុ” និង “ធ្វើសកម្មភាពយោធាបង្កហេតុ”។
ប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថា មានកំហុសនៅចំពោះមុខសំឡេង ដ៏ត្រឹមត្រូវពីសហគមន៍អន្តរជាតិ ដែលប្រមូលផ្តុំគ្នានៅពីក្រោយ គោលការណ៍ចិនតែមួយ សហរដ្ឋអាមេរិក បានអំពាវនាវឱ្យច្បាប់អន្តរជាតិ ធ្វើសំណុំរឿងរបស់ខ្លួន។
ភាពតក់ស្លុតផ្នែកនយោបាយរបស់វា ពិតជាបានធ្លាក់ចុះយ៉ាងខ្លាំង គឺ សហរដ្ឋ អាមេរិក ដែល ញុះញង់ ឲ្យ មាន បញ្ហា បង្កើត វិបត្តិ និង បង្កើន ស្ថានការណ៍។ ឥឡូវនេះ អ្នកបង្កបញ្ហា ដែលរៀបចំការញុះញង់ព្យាបាទកំពុងលេងជនរងគ្រោះ និងដាក់កំហុសលើប្រទេសចិន ដោយនិយាយឡើងវិញនូវទង្វើចាស់របស់ខ្លួន អំពីចោរដែលស្រែកថា “បញ្ឈប់ចោរ!”
សំណួរតៃវ៉ាន់ចោទ អំពីអធិបតេយ្យភាព និងបូរណភាពទឹកដីរបស់ចិន។ តើចិនត្រូវហៅថា មានការទទួលខុសត្រូវ ប្រតិកម្មសមរម្យ និងមិញុះញង់ទេ ប្រសិនបើខ្លួនលេបថ្នាំល្វីង យ៉ាងពេញទំហឹងទៅហើយនោះ?
ចិនមិនបង្កបញ្ហានោះទេ ប៉ុន្តែមិនដែលញញើត ពេលបញ្ហាមកដល់នោះទេ។ តើនៅពេលណាដែលចិនមិនច្បាស់លាស់ ឬស្ទាក់ស្ទើរលើបញ្ហាទាក់ទងនឹង ផលប្រយោជន៍ស្នូលរបស់ខ្លួន?
សុន្ទរកថា របស់សហរដ្ឋអាមេរិក ដែលខឹងសម្បារជាច្រើនអាច ត្រូវបានបំផ្លិចបំផ្លាញ ដល់ការបង្កាច់បង្ខូច មួយដែលថា ចិនកំពុងតែផ្លាស់ប្តូរ ស្ថានភាពជាឯកតោភាគី។
នៅក្នុងច្បាប់អន្តរជាតិ “ស្ថានភាព” សំដៅទៅលើរដ្ឋជាក់ស្តែង ឬនយោបាយនៅពេលជាក់លាក់ណាមួយ ដែលអនុវត្តតែ ចំពោះការបែងចែកទឹកដីរវាងប្រទេសនានា និងមិនគ្រប់គ្រងកិច្ចការផ្ទៃក្នុង របស់ប្រទេសមួយ។
តៃវ៉ាន់ គឺជាផ្នែកមួយនៃទឹកដីរបស់ចិន។ ទំនាក់ទំនងឆ្លងច្រកសមុទ្រ គឺជាកិច្ចការផ្ទៃក្នុងរបស់ចិន និងមិនពាក់ព័ន្ធនឹងការបែងចែកទឹកដី ដែលមានជម្លោះរវាងប្រទេសនានានោះទេ ៕
ប្រែសម្រួល ឈូក បូរ៉ា
